Het is misschien wel het meest beroemde deel van het Alhambra, de Leeuwenfontein. De Leeuwenfontein is te vinden op de Leeuwenhof in het Leeuwenpaleis. Het bestaat uit twaalf unieke leeuwen die de waterbekken van de fontein dragen. Ze zijn gemaakt van Macael marmer uit Almeria. Deze leeuwen symboliseren soevereiniteit, kracht en macht. Alle twaalf de leeuwen zijn verschillend, omdat als zij gelijk waren ze zouden staan voor perfectie. Perfectie was enkel weggelegd voor Allah en mocht niet op andere manieren worden uitgedragen.

Fonteinen en water zijn een belangrijk onderdeel van het Alhambra. Water was kostbaar en daardoor imposant en door het zacht te laten stromen werd het geluid van een oase nagebootst. Dit was een teken van welvaart en droeg bij schoonheid en rust die het paleis uit wilde stralen. Ook zorgde de weerspiegeling van water voor een spiegelend effect waardoor het paleis groter en imposanter leek. En niet geheel onbelangrijk, water zorgde voor verkoeling tijdens de warme zomers.

Vandaag de dag kun je deze beoogde effecten nog steeds zien. Geen detail is toevallig, het is allemaal ontworpen en perfect uitgevoerd. Op de plaatsen waar het water sneller stroomt dan een kabbelend beekje is de hand van de Christenen te zien. Zij gaven minder om het nabootsen van een oase.

Het Leeuwenpaleis werd in opdracht van sultan Muhammad V gebouwd tussen 1362 en 1391, dit was in de tweede periode dat hij aan de macht was. Het paleis vertegenwoordigde het begin van een nieuwe stijl en beschikt over zowel Moorse als Christelijke invloeden, ook wel de Nasrid stijl genoemd. In de periode dat Muhammad V was verdreven als sultan van Granada, door zijn stiefbroer Abu-I Walid Ismail, ontdekte hij nieuwe esthetische invloeden. Zoals onder andere de stijl van Marokkaanse architecten die de Almoravid Moskee in Qarawiyyin hadden ontworden. Hier werd onder andere overvloedig gebruik gemaakt van muqarnas en versieringen. Deze zijn dan ook veelvuldig gebruikt in het Leeuwenpaleis. De schoonheid van de Patio de los Leones is niet onopgemerkt gebleven. Zo is hier door dichter en minister Ibn Zamrak een gedicht over geschreven dat de schoonheid ervan omschreef. Dit gedicht is uitgehouwen rond de rand van het bassin. Het is in het Arabisch geschreven en zegt:

وَمَنْحُوتَة مِنْ لُؤْلُؤٍ شَفَّ نُورُهَا تُحَلِّي بِمُرْفَضِّ الجُمَانِ النَّوَاحِيَا
بِذَوْبِ لُجَيْنِ سَالَ بَيْنَ جَوَاهِرٍ غَدَا مِثلَهَا في احُٰسْنِ أبْيَضَ صَافِيَا
تَشَابه جَارٍ لِلْعُيُونِ بِجَامِدٍ فَلَمْ نَدْرِ أَيَّاً مِنْهُمَا كَانَ جَارِيَا
أَلَمْ تَرَ أَنَّ المَاءَ يَجْري بِصَفْحِهَا وَﻻكِنَّهَا سَدَّتْ عَلَيْهِ المَجَارِيَا
كَمِثْلِ مُحِبٍّ فَاضَ بِالدَّمْعِ جَفْنُهُ وَغَيَّضَ ذَاكَ الدَّمْعَ إِذْ خَافَ وَاشِيَا

Wat een doorschijnend basin, een gebeeldhouwde parel

Argentijnse rimpelingen worden toegevoegd door de stille douw

En haar vloeibare silver gaat over de madeliefjes, gesmolten en zelfs puurder

Hard en zacht staan zo dicht naast elkaar, het is moeilijk ze te onderscheiden

Vloeibaar en stevig, marmer en water. Welk van de twee vloeit?

Zie je niet hoe het water over de grenzen vloeit en de gewaarschuwde afvoer het tegen houdt?

Ze zijn als de minnaar die tevergeefs zijn tranen probeert te verstoppen voor zijn geliefde.